آغاز نامه

اصلاً و ابداً اهل فضای مجازی نیستم ( اصلاح میکنم : نبودم ). علت اینکه تا به الآن وبلاگ نداشتم هم همین بوده. کلا زیاد نمی تونم ارتباطات ِ مجازی برقرار کنم. توی هر شبکه ی اجتماعی هم که عضو شدم و صفحه باز کردم، بیشتر از پنج شیش بار نتونستم بهش سر بزنم و الآن تمام صفحاتم تو شبکه های مختلف دارن خاک می خورن و احتمالا شدن پاتوق سوسکا !

اما خب یه چند وقتی بود که رفقا مرتب میگفتن چرا یه وبلاگ باز نمی کنی و هی اَندر فواید وبلاگ داشتن داد ِ سخن میدادن که باعث شد منم کم کم وسوسه اش بیفته به جونم! 

خلاصه بعد از کلی بالا و پایین کردن و زیر و زبر کردن با خودم، به این نتیجه رسیدم که این وبلاگ رو درست کنم... 

امیدوارم که این دفعه رو تا آخر کار وایسم و قضیه ی صفحات ِ اجتماعی پیش نیاد ! راستش خودم که فکر میکنم بعد از پنج تا پست گذاشتن، حوصله ام سر بره و بیخیال ماجرا شم!

واسه همینم تصمیم دارم 5 تا پُست رو که رد کردم و احتمال دادم که می تونم پا بر جا بمونم، بعد آدرس اینجا رو بدم به بَروبچ  :)