قاتلین ِ بالقوه
آدم هایی هستند که استاد ِ کُشتن اند
کشتن ِ انگیزه
کشتن ِ اعتماد به نفس
کشتن ِ احساس
کشتن ِ خلاقیت
کشتن ِ اندیشه
کشتن ِ روح
برخی با ندیدن می کشند برخی با نشنیدن
برخی سکوتشان می کشد، برخی حرف زدنشان مساوی کشتن است، زبانشان سلاح ِ مرگبارشان است.
این گروه از آدم ها یک زیر شاخه هم دارند که ماهرانه تر عمل می کنند، لازم نیست دهان باز کنند، با نگاه هم می توانند بکشند یا حتی استادانه تر، با یک لبخند ِ مضحک ...
این آدم ها معمولا از جنایت هایی که مرتکب می شوند، بی خبرند و حتی اگر هم بخواهی با جنایت هایشان مواجه شان کنی، به راحتی منکر می شوند اما حقیقت این است که گناه ِ این قاتلین، به عقیده ی من اگر بیشتر از گناه قاتلین ِ مرسوم نباشد، کمتر نیست.